En zo afgelopen zaterdag een stukje naar het noordoosten gereden voor onze één na laatste wedstrijd van het seizoen.
Vorig jaar was het door een forse bui in de ochtend een beetje strijd om de laatste meters in het modderige rennerskwartier af te leggen, dit jaar had de bus een vervelende bui vlak voor Utrecht en besloot om in een noodloop verder te gaan. Het bleek later om iets met een wielsensor te gaan. Het echte gas geven is normaal natuurlijk vooral weggelegd voor de kleibaan waarbij we zeker niet vooraan meedoen maar op de weg is het toch leuk om een beetje gelijk op te kunnen gaan met de rest. Afijn, we zijn iets kalmer aan dan gepland maar nog wel als een van de eerste deelnemers in Montfoort aangekomen, dit keer gelukkig (ook voor de organisatie) in een mooi groen rennerskwartier een plekje kunnen vinden met uitzicht op het Hollandse weidelandschap naast het wedstrijdterrein.
Het uitzicht werd later wel wat belemmerd door een groot aantal standaarddeelnemers in het weiland naast ons maar dat mocht de pret zeker niet drukken. De bus werd nog even opnieuw gestart waarbij de storing was verdwenen en na overleg besloten om na afloop gewoon terug naar Veghel te rijden.
Al snel na uitladen en installeren was er aanloop voor koffie, cake en/of gewoon gezellig buurten, werd er hier en door onszelf een rondje gelopen voor de gezelligheid, nieuwsgierigheid of wat dan ook en uiteraard werd ook de Backdraft weer verder klaar gezet voor de wedstrijd.
Na twee Farmstock klassen en de Limited Super Stocks kwam de Mini Unlimiteds als vierde klasse op de baan met ons als achtste deelnemer op de startlijst. De No Mercy functioneerde gelukkig weer vlekkeloos en de afstelling daarvan was prima. Met de onstuimige run in Eext in het achterhoofd toch maar besloten voor een wat veilige afstelling van de trekhaak. De start ging prima, op een gegeven moment werd de trekker alleen wel wat instabiel. Op dat moment het knopje op de gashendel ingedrukt waarmee de timing van de ontsteking van de Meteor wat terug wordt gepakt en het vermogen even iets terug gaat. Met weer een stabiele Backdraft de knop weer los gelaten waarna het heel lekker verder ging naar een hele mooie afstand van 91,05 meter. Op dat moment goed voor een vierde plaats maar dat was maar tijdelijk, er gingen er nog een heel aantal overheen waardoor we uiteindelijk twaalfde werden. Maar 12 is een heel mooi getal en sowieso was de blijdschap niet tijdelijk, die was blijvend! Gewoon weer een hele fraaie run, buitengewoon blij dat we ons weer zo van onze beste Brabantse kant hebben kunnen laten zien.
Na afloop met het oog op de terugreis besloten om wel snel de maaltijd in teamverband te nuttigen en op pad te gaan naar Veghel. De storing kwam helaas weer snel terug, opnieuw starten hielp ook maar kort maar door flink wat van links naar rechts en terug te sturen de sensoren toch het idee gegeven dat het allemaal wel goed ging. Het werd voor John wel een lange run waarbij hij meer moest sturen dan in alle ritten dit seizoen bij elkaar opgeteld om over de runs op de baan maar te zwijgen.
Gelukkig zo verder nog best goed Veghel weten te bereiken. Nu weer verder met gewoon onderhoud en bedenken wat we misschien voor de laatste wedstrijd nog kunnen gaan doen, de laatste zaterdag van augustus mogen we nog een keer gas geven in ons eigen Brabant, in Alphen om precies te zijn.
En, met alle mooie ervaringen van dit seizoen draaien er ondertussen ook al radertjes voor het volgende jaar. Maar daarover later misschien meer.
Houdoe!
