Zoals in het vorige verslag al werd besloten zou het resultaat op de Beachpull dit jaar toch beter moeten kunnen worden dan dat van vorig jaar. Nou, om de spanning maar even weg te halen: Dat is gelukt.
Het was zeker niet eenvoudig maar dat is ook onderdeel van het spelletje dat we al die 25 jaar volhouden. Het was de afgelopen week vooral dus het herstellen van de schade die we op hadden gelopen in Eext. De voorwielen die na de klapper op eigen houtje verder waren gegaan konden in Veghel weer snel in het gareel worden gebracht, de steigerbegrenzers hadden wat meer werk nodig. Hiervoor konden we weer dankbaar gebruik maken van de faciliteiten bij Stork (één van onze trouwe sponsoren), zo kon alles al weer op dinsdag weer afgelast worden, in zeer positieve zin. En daarna in eigen werkplaats weer gemonteerd, niet compleet in de oranje kleur maar wat dat betreft was de balans even wat minder belangrijk.
Net zoals wel vaker dit seizoen was het weer de vraag wat het weer zou gaan doen, alle neerslag die al was gevallen en die misschien nog zou worden aangevuld, je zou er neerslachtig van worden. De wedstrijd op vrijdag was met wat aanpassingen al wel verreden, het gemiddelde van alle weersverwachtingen gaf aan dat het op zaterdagmiddag op tijd droog zou gaan worden. Bij de inrit voor de toegangsweg naar het wedstrijdterrein werden de deelnemers nog een tijdje tegengehouden terwijl het rennerskwartier werd opgeknapt (modder er af, zand erover (letterlijk)). Eenmaal ter plaatse hadden we nog wel even de hulp van een sleeptrekker nodig voordat we een plekje konden innemen op een nog best droog stukje grond naast het parc ferme. Na het uitladen van de trekker wel alvast de bus en aanhanger gedraaid richting uitgang (en Veghel) zodat het na de wedstrijd iets makkelijker zou zijn om weg te geraken.
Alles uitgepakt en opgebouwd was het tijd voor koffie en thee met naast de cake appelflappen van Bertie. Want hij was juist op deze dag jarig!!
Overigens was er genoeg suiker (voor de liefhebbers) maar geen melk (voor de liefhebbers), voor de volgende wedstrijd zeker even een puntje van aandacht bij het inventariseren.
Nadat we in Eext dus vooral met de trekhaakhoogte na de regen de mist in waren gegaan nu vooraf hier maar even extra goed over nagedacht. De beide banen bleken er heel goed bij te liggen en met alles in het achterhoofd, terugkijkend op eerdere wedstrijden en daaruit de conclusies trekkend de hoogte aangepast. Wij mochten als 5e de baan op en uitvinden of de conclusies juist waren. Gelukkig bleek dat we het bij het rechte eind hadden en ging het met een mooie balans in een rechte lijn richting rechter krijtlijn maar vooral naar een hele mooie afstand, een heel eind in de zeventig meter. Na de run nog even opgevangen door speaker Erik van Oosterhout die zijn enthousiasme weer niet onder stoelen of banken kon steken. We bevonden ons qua uitslag in goed gezelschap met iets voor ons de nog redelijk nieuwe Gompie en Mission Impossible, beide V12 machines. Net als wij vorige week in Eext had dit keer Poker Face een onstuimige run, geen zichtbare schade aan de trekker maar nog wel even wat zorgen over rijder Ed van de Hoek die flink pijn had, gelukkig bleek het nog redelijk goed afgelopen.
Wij konden in ieder geval terugkijken op een mooie wedstrijd, nadat we nog een paar aantal V12 trekkers in de laatste Modified klasse hadden bekeken het strand weer verruild voor het Brabantse land. Nu hebben we weer even een aantal weken relatieve rust voordat we de eerste zaterdag van augustus weer traditiegetrouw in Lochem op de baan mogen verschijnen.
Houdoe!
