Voordat Stroe aan bod komt eerst even heugelijk teamnieuws. Teamlid Niek is al even druk buiten de werkplaats en wedstrijden.
Hij en vriendin
Karin zijn de trotse ouders geworden van zoon Melle. Hun eerste telg wou iets te vroeg kennis maken met de
buitenwereld maar nu alles stabiel de goede kant op gaat kan het goede nieuws de wijde wereld in.
En over stabiel de goede kant op gaan… dan ging ook weer op voor de Backdraft. Voor het vertrek naar Stroe was er in Veghel weer even de herinnering aan vorig jaar, toen met de trekker in Stroe en de accu’s nog thuis op de tafel en de geweldige actie van de buurman die even tegemoet kwam tot in Heteren met de onmisbare accessoires, waarmee Bertie en John weer terug konden naar de Veluwe.
Nu van tevoren al uitgebreid gecheckt of alles compleet was om daarna vol vertrouwen naar Stroe te vertrekken.
Bij het wedstrijdterrein aangekomen was er nog even een medewerker die ons richting micro pulling baan stuurde, een grootse vorm van tractor pulling maar de schaal is toch iets te klein voor ons. Dus het werd even achteruit steken met bus en aanhanger tot het punt waar de goedbedoelende medewerker stond om vervolgens vooruit richting rennerskwartier te rijden.
Daar aangekomen het rustige ritueel van trekker uitladen, tent, tafel en banken installeren, koffie/thee en cake consumeren en converseren (gewoon bijpraten dus.) met bezoek en zelf ook elders even op bezoek, uiteraard ook even de baan bekijken. Met al onze klassegenoten zoveel mogelijk bij elkaar kregen we deze keer de familie Vreeman als buren. De gebroeders zijn in de jaren ’90 begonnen met micro pulling, zijn daarna begonnen met een stermotor op een mini, vervolgens met een verbouwde Rolls RoyceGriffon en nu al jaren met een Brad Anderson V8 op hun ‘Vampire’, met de volgende generatie binnen het team en op de trekker en daarmee zijn ze vorig jaar Nederlands kampioen geworden.
Bovenin de klasse mee strijdend, ieder op zijn eigen manier en met eigen middelen lekker meedoen met het spelletje.
Het probleem dat we de voorgaande wedstrijden hadden met de zichzelf langzaam losdraaiende brandstofslang hadden we in de werkplaats hopelijk aangepakt door deze op een andere manier (tikje tegendraads) te monteren, uiteraard waren we benieuwd of het zo werken (of juist dus niet zou werken of zo..) Deze wedstrijd waren we de tweede klasse op de baan en startten we een heel eind achterin de klasse, geen voordeel en geen nadeel, de baan was goed dus gewoon ons eigen ding doen, proberen weer een goede run te maken, vooral de motor lekker laten werken. Nou, en dat lukte. Alweer!! Niet dat een gewoonte is geworden maar wel ‘gewoon’ weer op een mooie manier stabiel de baan overén zonder lekkage en brandje na de run, dat is natuurlijk ook lekker.
Alles bij elkaar: Heul blij!
Alweer!
Niets meer maar vooral ook niets minder.
En terwijl wij onze eigen overwinning binnen haalden wist de familie Vreeman de klasse te winnen.
Na de klasse hebben we als team gezamenlijk gegeten en daarna nog een paar klassen vanaf de zijkant bekeken, rustig nagenieten. Nu alles weer aan het checken en klaarmaken voor komende zaterdag, de grootste wedstrijd van Europa en misschien wel van de wereld, Made’s Powerweekend in ons eigen Brabant.
Kijken of we ons lustrum nog beetje extra luister kunnen bijzetten.
Houdoe!
