Putten, nummer 5

De tweede zaterdag van juli was het weer eens tijd voor een teamuitje naar het strand. 

Niet geheel toevallig was er op het bewuste strand een strook klei dus de trekker kon ook mooi mee. Gelukkig maar want traditioneel had niemand er aan gedacht om de handdoeken, emmers, scheppen en luchtbedden mee te nemen…. 

En zo dus afgezien van een paar vergeten attributen helemaal compleet richting Putten en Strand Nulde gereden waar de Beachpull weer werd gehouden, met Mat weer als Limburgse inbreng in het team aangezien Herman wel aanwezig was maar het na een operatie nog even kalm aan moest doen. Op het terrein aan aardig plekje gekregen, net niet aan het water maar goed, met zoveel strandgangers op één dag konden we zeker niet klagen. Alles uitgestald, koffie, thee, cake en appelflappen tevoorschijn gehaald en weggewerkt, Pepper uitgelaten en later ook nog met Backdraft de kleibaan op gegaan. 

Volgens speaker Erik reden wij al met de nieuwe banden die door Team Exception waren geschonken maar die liggen nog rustig in Veghel te acclimatiseren. Met de nieuwe sloffen in het achterhoofd c.q. achter de hand durfden wij het wel aan om de oude banden eens van een wat ander, ruwer en scherper profiel te voorzien. De start was daarmee prima maar aan het eind van de run zorgden de scherpere kammen er juist voor dat het vermogen van de Meteor net niet soepel genoeg op de klei werd overgebracht, de trekker werd even heel erg onstuimig, niet echt een nieuwe ervaring en de beste remedie is het gas er op te houden en de trekker uit te laten razen eigenlijk.

Al met al op zich weer een prima run, motorisch perfect, maar nu wordt het dus zoeken naar het betere profiel van de banden. Al doende leert men. Na de laatste run in de finale van onze klasse was er nog een kippenvelmoment. Thuisrijder The Riddle leek even op weg naar de overwinning voor het oog van heel veel enthousiaste fans (heel erg gegund natuurlijk) maar deze werd nog voorbij gereden door Poker Face met Ed van der Hoek achter stuur en pedalen, op de baan bijgestaan door een paar leden van The Groundshaker en met Pa en vooral ook broer Jan-Willem achter de vangrail, na een hevig ziekbed was deze gelukkig weer aanwezig op de wedstrijd, de knuffel van de broers na de run sprak boekdelen. 

Na de klasse nog wat van de wedstrijd bekeken, het strand op zich gelaten voor wat het was en dus niet teveel zand mee gesleept en weer rustig richting Brabant gereden (en Mat (en wederhelft) dus nog een provincie verder….) En verder hebben we als team nu een aantal weken ‘vrij’, rustig aan onderhoud plegen, brainstormen over de banden en wat er verder nog allemaal geklust kan worden. De eerste zaterdag van augustus mogen we weer de baan op, dan gaan we naar de Achterhoek voor de traditionele wedstrijd in Lochem.