Ja! En eh…. ja, toch echt wel! Afgelopen zaterdag was het tijd voor onze thuiswedstrijd, nou ja, heel-erg-in-de-buurt-wedstrijd, organisatie Bakel had het voor elkaar gekregen om ene wedstrijd te organiseren, mét publiek, net als vorige week in Montfoort beperkt tot 750 personen. Als team helpen we al jarenlang met wat hand- en spandiensten op de wedstrijd in Bakel, dit jaar werd met wat geregel in de laatste weken zelfs onze eigen klasse nog aan het programma toegevoegd. En zo werd de dag dus mooi gevuld, eerst de organisatie meehelpen met allerlei zaken in goede banen te leiden en daarna zelf de baan op. De Mini Unlimiteds stond als laatste klasse op ‘Baan 2’ op het programma. Het was in de voorgaande Farmstock klassen al wel opgevallen dat de grip in de eerste meters wat minder was, voor die zwaardere jongens een kleiner probleem dan voor ons als lichtgewichten. Daarop werd besloten om de start 10 meter op de schuiven, kwestie van vooral de bordjes verzetten voor iedereen die toekijkt, de gereden afstand wordt per slot van rekening gewoon met laser gemeten. Over meten gesproken, nog voordat de Backdraft de baan op kwam was John al de 50 gepasseerd, een viertal dagen eerder had hij Abraham gezien. Een kleine mijlpaal, weer wat ouder en hopelijk zeker ook na de run weer heel wat wijzer.
Backdraft stond een heel eind naar onderen op de startlijst, John had de quad waarop hij eerder nog rondreed ingeruild voor de trekker, Herman had het aansturen van de sleeptrekkers voor de deelnemers ingeruild voor de startmotor om de Meteor aan te slingeren en Anita had de ingang van het terrein ingeruild voor een plaatsje achter het hek, een eind voorbij de 50 meter (in Montfoort stond ze aan het begin van de baan…. en ging de Backdraft ook niet veel verder.) Bertie en Niek waren in hun gewone doen bezig (geweest) om de trekker in goede doen voor de sleepwagen te krijgen. De run zelf was er eigenlijk wel eentje bijna uit het boekje met een paar verkreukelde pagina’s aan het eind…. De motor pakte prima op, geen enkele klap verkeerd, alleen nog steeds wel wat onbalans tijdens de run waardoor de neus op een gegeven moment iets te hard neerkwam. Zelfs de slee onder de vooras (die er voor moet zorgen dat het chassis niet in de baan hapt) brak daardoor af en ging zonder genade helemaal onder de No Mercy sleepwagen door… het rechter voorwiel stond ook niet meer helemaal uitgelijnd naar ja….. verder…in ieder geval heel ruim de 50 gepasseerd met trekker en sleepwagen! Gewoon heel erg tevreden, de hendjes de lucht in! Echt wel! Oké, er zijn nog wel een paar uurtjes nodig in de werkplaats om de schade te repareren en nog wat denkwerk om uit vinden wat er nog aan afstellingen gedaan kan worden om de trekker nog iets stabieler de baan over te krijgen, maar hoe dan ook, een aantal seconden ouder en weer wat wijzer geworden, je bent nooit te oud om te leren. Komende zaterdag gaat de reis naar Alphen, een kleine slinger iets meer naar het westen in Brabant, voor helaas alweer de laatste (?) wedstrijd van het korte seizoen.
Reactie schrijven