Jaaa!! We mochten weer! Met de Backdraft de baan weer op dus en gas geven, kijken of alles we in gedachten hadden en uitgewerkt hebben ook gaat werken én ook niet onbelangrijk, weer eens de andere teams in levende lijve kunnen zien en spreken. Nadat tot onze spijt de eerste wedstrijd op de kalender (Lochem) was afgelast door de aangescherpte maatregelen was de organisatie van het Powerweekend in Made ineens opgestaan om in hetzelfde weekend een wedstrijd te organiseren, met vrijwel alles klassen. Helaas uiteraard zonder publiek maar wel met een livestream waarmee iedereen alles vanuit de huiskamer, werkplaats, tuin of waar dan ook prima kon volgen. Ongeveer hetzelfde als vorig jaar toen het onder de noemer ‘Test en Tune’ plaatsvond, nu dus uitgebreider en in wedstrijdverband, onze klasse mocht op zondag de strijd aangaan.
Omdat het ondertussen al een klein jaar geleden was dat we op pad waren geweest (ook naar Made dus) was besloten om extra vroeg te verzamelen, dan hadden we tenminste de tijd om te kijken hoe we de trekker en de rest van de noodzakelijke spullen ook alweer in de aanhanger en bus moesten krijgen. Gelukkig waren we het nog niet verleerd, een recordtijd zal het niet geweest zijn, maar eenmaal met alles geladen hadden we mooi de tijd om op het gemak naar Made af te reizen…. tot er een berichtje kwam waardoor we de reis even moesten uitstellen. Het had ’s nachts ook in Made flink geregend, de organisatie wou graag het terrein nog wat laten drogen en de teams werd gevraagd om wat later aan te komen. Dus nog maar even de tijd genomen om wat extra bij te kletsen en met een goed besteedde vertraging alsnog in een klein konvooi naar de andere kant van Brabant gereden. Ter plekke konden we vrijwel meteen doorrijden het terrein op, ons op een prima plekje installeren en alles voor zover nodig uitpakken. Oké, bijna alles dan, één van de belangrijke zaken, de bandendrukmeter was nog thuis achtergebleven, kan gebeuren op zo’n eerste dagje uit, maar natuurlijk niet echt handig nie. Gelukkig konden we er eentje lenen van het Alligator team, waarvoor onze dank.
De Mini Unlimiteds stonden als twee op het programma, de Backdraft stond als eerste op de startlijst en dus… de proeftrek. En… de mogelijkheid om twee runs te maken. Vorig jaar was die mogelijkheid er ook, voor iedereen. Maar toen konden we na de eerste wilde run met wat schade tot gevolg niet meer starten voor een tweede. Door de wederhelft van John was hem nu op het hart gedrukt dat hij deze keer toch echt wel twee runs moest gaan maken…. Zo gezegd, zo gedaan. In standje ‘voorzichtigheid is de moeder van de porseleinkast’ een eerst goede run gemaakt, motor liep in ieder geval prima, neus nog wel aan de grond maar dat was dan wel een stuk beter dan vorig jaar (klinkt ineens ook wel lang geleden… en eh ja, dat was het ook). Nu dus zonder schade de baan af, ook heel belangrijk. En na een aantal runs van de concullega’s nog maar een tweede poging, deze keer met ‘iets meer trekhaak’ maar nog steeds met de neus niet los. Hoe dan ook, toch heel tevreden met de tweede run, wederhelft van John ook tevreden dat de run was gemaakt, iets wijzer geworden (ook altijd meegenomen) en heel naar huis. Iets wat helaas van een paar andere deelnemers niet gezegd, terwijl een aantal andere concullega’s juist weer een run hadden die alle verwachtingen overtroffen. Het blijft een raar spelletje. Eenmaal thuis hebben we de motor nog gecheckt en in ieder geval niets raars gevonden, gewoon lekker gelopen dus. Wat dat betreft kunnen we er komend weekend weer gerust tegenaan, dan staat de tweede wedstrijd alweer op het programma, het gaat nu wel hard ineens. Komende zaterdag gaat het avontuur verder in het Utrechtse Montfoort.
Reactie schrijven